سلام. یه یاد آوری بکنم که کامنت هاتون کم شده ها

خوب بگذریم من جدیدنا یه استعدادی به جز وبلاگ نویسی در خودم کشف کردم و اونم اینه که شعر میگم.

حالا یکی از شعرامو براتون می ذارم.

.

دوست بمان...

گفتم نرو و دوست بمان / گفت دوست آن است که گیرد دست دوست

دست او بگرفتم و بازم زدو /دست من ول کرد و او راهش کشید

این دفعه دستش کشیدم/این دفعه فریاد زد

این دفعه پایش کشیدم / این دفعه سیلی زد

ره کشید و رفت و از یادم نرفت / آن که دستش را کشیدم برنگشت

رفت و یادش را نبرد و جا گذاشت / عشق من در دل او جایی نداشت

یاد خنده، یاد گریه هایم با او / یاد گریه های پر از شیرینی ام با او

همگی چون دفتری کهنه شدند/ در درون آتش قلبم، خاکستر شدند .

.

.

امیدوارم خوشتون اومده باشه